แฟรนไชส์

บริษัท

แฟรนไชส์ – แนวคิดเรื่องแฟรนไชส์มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ แต่ระบบแฟรนไชส์สมัยใหม่อย่างที่เราทราบกันดีได้ถือกำเนิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 รูปแบบแฟรนไชส์ที่เป็นที่รู้จักรูปแบบแรกมักให้เครดิตกับ Isaac Singer นักประดิษฐ์จักรเย็บผ้า ซึ่งเริ่มทำแฟรนไชส์ในปี 1850 เพื่อจัดจำหน่ายเครื่องจักรของเขา

อย่างไรก็ตาม ระบบแฟรนไชส์ที่แท้จริงระบบแรกในความหมายสมัยใหม่มักมาจาก Martha Matilda Harper ผู้ก่อตั้ง Harper Method ในเมืองโรเชสเตอร์ รัฐนิวยอร์ก ในปี พ.ศ. 1888 Harper ได้พัฒนาระบบสำหรับการดูแลเส้นผมและทรีทเมนต์ความงามที่เธอให้สิทธิ์แฟรนไชส์กับผู้หญิงคนอื่น ๆ รูปแบบแฟรนไชส์ของเธอประกอบด้วยผลิตภัณฑ์ที่ได้มาตรฐาน การฝึกอบรม และการสนับสนุนด้านการตลาด วิธีนี้ทำให้ผู้หญิงสามารถเปิดร้านทำผม Harper Method ของตนเองภายใต้แบรนด์เดียวกัน โดยให้บริการที่สม่ำเสมอในสถานที่ต่างๆ

แม้ว่ารูปแบบแฟรนไชส์ของ Martha Matilda Harper จะเป็นหนึ่งในตัวอย่างแรกๆ แต่แฟรนไชส์ได้เริ่มต้นขึ้นในศตวรรษที่ 20 โดยมีแบรนด์ต่างๆ มากมาย เช่น McDonald's, Subway และ KFC เติบโตขึ้น บริษัทเหล่านี้พัฒนาโมเดลแฟรนไชส์ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงซึ่งเคยทำซ้ำทั่วทั้งสหรัฐอเมริกาและทั่วโลกในที่สุด ปัจจุบัน แฟรนไชส์เป็นรูปแบบธุรกิจที่แพร่หลายในอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลก

مزیت اصلی داشتن یک фرنچایز چیست;

ประโยชน์หลักของการเป็นเจ้าของแฟรนไชส์คืออะไร?

اجازه استيباده از يک برند معتبر

การอนุญาตให้ใช้การฝึกอบรมและการสนับสนุนและสร้างรายได้จากแบรนด์ที่จัดตั้งขึ้น

قبل از سرمایه گذاری در یک фرنچایز باید به چه ناکتی توجه کرد;

คุณควรพิจารณาปัจจัยใดบ้างก่อนลงทุนในแฟรนไชส์ออนไลน์

بودجه, علایق و مهارت های شصی شما, تقاصای بازار برای محصولات یا کدمات, شهرت و سیستم پشتيبانی фرنچازر

งบประมาณของคุณ ความสนใจและทักษะส่วนบุคคล ความต้องการของตลาดสำหรับผลิตภัณฑ์หรือบริการของแฟรนไชส์ และชื่อเสียงและระบบการสนับสนุนของแฟรนไชส์

مزایای کلیدی داشتن فرنچایز در مقایسه با راه اندازی یک کسب و کار از صفر چیست;

อะไรคือข้อได้เปรียบที่สำคัญของการเป็นเจ้าของแฟรนไชส์เมื่อเปรียบเทียบกับการเริ่มต้นธุรกิจตั้งแต่เริ่มต้น?

کاهش هزینه های راه اندازی و شناسایی برند

ลดต้นทุนการเริ่มต้นและสร้างการรับรู้ถึงแบรนด์

องค์ประกอบทั่วไป

องค์ประกอบทั่วไปของโมเดลธุรกิจแฟรนไชส์ประกอบด้วย:

เครื่องหมายการค้าหรือแบรนด์: ผู้รับสิทธิ์แฟรนไชส์ดำเนินงานภายใต้ชื่อแบรนด์ที่ก่อตั้งโดยแฟรนไชส์ ซึ่งได้รับประโยชน์จากชื่อเสียงและการยอมรับ ซึ่งมักรวมถึงเครื่องหมายการค้า โลโก้ และทรัพย์สินทางปัญญาอื่นๆ

ระบบธุรกิจ: แฟรนไชส์จะให้ระบบธุรกิจที่ได้รับการพิสูจน์แล้วแก่ผู้รับแฟรนไชส์ รวมถึงขั้นตอนการปฏิบัติงาน กลยุทธ์ทางการตลาด และโปรแกรมการฝึกอบรม ระบบนี้ได้รับการออกแบบมาเพื่อให้มั่นใจถึงความสอดคล้องกันในทุกสถานที่ตั้งของแฟรนไชส์

ค่าธรรมเนียมแฟรนไชส์และค่าลิขสิทธิ์: ผู้รับสิทธิ์แฟรนไชส์มักจะจ่ายค่าธรรมเนียมแฟรนไชส์เริ่มต้นให้กับแฟรนไชส์เพื่อสิทธิ์ในการใช้แบรนด์และระบบธุรกิจของตน นอกจากนี้ ผู้รับสิทธิ์แฟรนไชส์มักจะจ่ายค่าลิขสิทธิ์ต่อเนื่องหรือเปอร์เซ็นต์ของรายได้ให้กับแฟรนไชส์

สนับสนุนและฝึกอบรม: แฟรนไชส์จะให้การฝึกอบรมและการสนับสนุนแก่ผู้รับแฟรนไชส์ รวมถึงการฝึกอบรมเบื้องต้นก่อนเปิดแฟรนไชส์และการให้ความช่วยเหลืออย่างต่อเนื่องในการดำเนินงาน เช่น การตลาด และการจัดการ

สิทธิในอาณาเขต: ข้อตกลงแฟรนไชส์มักให้สิทธิ์แก่แฟรนไชส์แต่เพียงผู้เดียวหรือกึ่งผูกขาดในการดำเนินงานภายในอาณาเขตทางภูมิศาสตร์ที่เฉพาะเจาะจง ซึ่งจะช่วยป้องกันการแข่งขันระหว่างผู้รับสิทธิ์แฟรนไชส์และรับประกันความอิ่มตัวของตลาดในระดับหนึ่ง

โฆษณาและการตลาด: แฟรนไชส์อาจกำหนดให้ผู้รับแฟรนไชส์บริจาคเงินให้กับกองทุนการโฆษณาระดับประเทศหรือระดับภูมิภาคเพื่อสนับสนุนการสร้างแบรนด์และความพยายามทางการตลาด นอกจากนี้ แฟรนไชส์มักจัดเตรียมเอกสารทางการตลาดและแนวปฏิบัติสำหรับการโฆษณาในท้องถิ่น

การควบคุมคุณภาพและมาตรฐาน: แฟรนไชส์จะรักษามาตรฐานสำหรับผลิตภัณฑ์ บริการ และการดำเนินงานเพื่อให้เกิดความสม่ำเสมอและปกป้องชื่อเสียงของแบรนด์ ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับกลไกการตรวจสอบ การตรวจสอบ และข้อเสนอแนะอย่างสม่ำเสมอ

การต่ออายุและการโอนสิทธิ: โดยทั่วไปข้อตกลงแฟรนไชส์จะร่างเงื่อนไขในการต่ออายุความสัมพันธ์แฟรนไชส์ และอาจรวมถึงข้อกำหนดในการโอนกรรมสิทธิ์หรือการขายแฟรนไชส์